

Kasi jiwang sekejap... :DD
Dulu kita macam adik beradik, tiap-tiap hari kita luangkan masa bersama. kau layan aku mcm permaisuri. aku suka sangat. masa tuh kita pergi taman. kita main lari-lari dekat taman. lajunya kau lari, tapi aku tak nak kalah. aku punn lari sekuat hati, sampai aku tak perasan ada batu besar dekat depan. aku tersungkur, cepat2 kau dtg dekat aku. kau tnya aku okeh kea tak. kau tngok kaki aku berdarah. kau cemas sangat masa tuh. sampai kau sanggup lap darah aku guna baju kau. masa tuh aku terus nangis. kau ingat aku nangis sbb sakit, tapi sbnarnya aku nangis sbb terharu. kau dukung aku terus bawak aku balik rumah, masa tuh aku terdiam. sukanya aku hari tuh. Keesokkannya kau tak nak main lari-lari dah, kau kata takut aku jatuh lagi. caring nya kau. masa tuh aku baring kat atas peha kau. kau pulak main hidung aku. macam pasangan kekasih jea waktu tuh. aku tertidur, masa aku bngun je tengok kau dah tak ada. kau pergi mana? aku takut sangat masa tuh, sbb ada dua org lelaki tk knl dtg dekat aku. aku nak lari, tapi lelaki tuh pegang tngan aku, kau pergi mana? datang lah cepat. aku nampak kau lari dari jauh, bawak ais-krim mint. tapi kau baling ais-krim tuh. hmm, kau bertumbuk dengan lelaki tuh, kesian kau. semalam aku hari nih kau pulak. hari demi hari kite org hanya habiskan masa bersama jea. kau suka cubit pipi aku, kau kata pipi aku mcm donat. kejamm nya kau, tapi aku suka. satu hari tuh, aku nampak kau ceria sangat, tak mcm selalu. kau cerita dekat aku yang kau nak mintak couple dengan seorang perempuan yang dah lama kau suka . tak tahu kenapa, masa tuh rasa nak nangis jea. tapi aku cuba senyum. kau dtg jumpa aku cuma nak ckp itu je? kemudian kau terus pergi dengan senyuman. happynya kau, sejak dari hari tuh kau langsung tak jumpa aku, aku pun tk nmpak kau. aku cuba lupakan kau. aku pergi bercuti dekat langkawi sebulan. lamakan? tapi aku masih tak dpt lupakan kau. bila aku dah balik dekat rumah. mak aku suruh aku pergi rumah kau. tapi aku tk nk. aku tak nak jumpa kau. hari tuh aku nak pergi taman mainan, masa aku jalan, aku nmpak kau tengah menangis. kenapa kau menangis? kau gaduh dengan dia ke? aku tk dpt atasi rindu aku dekat kau. aku menuju kearah kau. bila kau nampak aku, kau terus peluk aku dan menangis semahu-mahunya. aku dapat rasakan yang kau betul2 sedih. kau bagi tahu aku yang "wei bodoh kau pergi mana? kau tahu tak aku rindukan kau! aku rindu semua tentang kau, tapi kau senang2 je tinggalkan aku. aku sayang kau. kau tak pernah sedarke? aku cinta kan kau, kau tak pernah nk ambil tahu ke? perempuan tuh kau. baru 3hari aku tak jumpa kau, kau terus larikan diri. kau tahu tak kenapa aku dtg jumpa kau lagi? sbb aku cari tahu mcm mana nk buat ais-krim mint. aku tahu kau suka mint. jadi aku cuba buat. wei! aku cintakan kau, tolong jangan lari kan diri dari aku lagi'' ya allah, sungguh aku tak sangka, terharu nya aku masa tuh, lepas kau luahkan segalanya kau tunduk, kemudian kau keluarkan kotak yang berisi cincin ''will you marry me'' masa tuh aku terus mengalirkan air mata dan aku aku pegang bahu kau sebagai tanda menyuruh kau bngun ''i will'' dia peluk aku. dan dia cakap
Meeting you was fate, becoming your friend was a choice, but falling in love with you was beyond my control.
Tamatlah kisah persahabatan aku dan dia, dan bermula lah kisah cinta antara kau dan aku.Waahhhh, kasi jiwang satu kali pulak aku hari nih. apa2 pun semoga terhibur dengan kisah ini.